Olá, Visitante. Por favor entre ou registe-se se ainda não for membro.

Entrar com nome de utilizador, password e duração da sessão
 

Autor Tópico: 🦅 Um bom sítio para aprender línguas - neste caso, a língua latina  (Lida 16737 vezes)

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
parte de 1 texto int.:


«Disc. Scientia. Série: Artes, Letras e Comunicação, S. Maria, v. 9, n. 1, p. 155-175, 2008. 16

como, por exemplo, ad + circa, que deu “acerca”. No latim literário, ocorriam
também casos de locuções adverbiais com preposição, mas a preferência por
formas sintéticas tinha maior frequência e sua derivada, a língua portuguesa,
evoluiu para construções mais desenvolvidas, com maior número de vocábulos
(preposições, artigos, pronomes etc.), caracterizando-se, portanto, como uma
língua analítica.

Segundo Nunes (s.d., p. 345-346), as locuções adverbiais formam-se a
partir de sete casos: 1) da junção de preposição e nome (substantivo ou adjetivo):
por fim, sem dúvida, com efeito, depressa; 2) da união de uma preposição e de
um advérbio: donde, aonde, em diante, até ali; 3) da união de dois advérbios:
não menos, quanto menos, não mais; 4) da junção de pronome e substantivo ou
advérbio: essora (arcaico), outrossim; 5) dois pronomes: isso mesmo; 6) conjunção
e verbo: sequer; 7) quando funcionam como verdadeiras frases: de quando em
quando, nem mais nem menos, onde quer que seja, a não poder.

Com referência às preposições, Almeida (2000) afirma que elas têm por
função ligar duas palavras, estabelecendo uma relação de subordinação entre elas;
e como as preposições latinas regiam somente dois casos, o acusativo e o ablativo,

esse ponto de vista contraria a proposta de Bomfim (1988), a qual se refere à
construção de acusativo com preposição apenas como fator de evolução da língua.
Segundo Almeida (2000), aquelas preposições que regem exclusivamente o caso
acusativo são: ad, ante, apud, cis, erga, extra, inter, per, post, propter, supra, trans.

Outras, porém, regem somente o ablativo, como: a ou ab, cum, de, e ou ex, pro e
sine. E há ainda a preposição in utilizada para ambos os casos, com a diferença de
que no acusativo é empregada com verbos de movimento (eo in urbem - vou para a
cidade; incedere in hostes - avançar contra os inimigos), tendo, dessa forma, como
tradução a, para e contra. No ablativo, in é colocada com verbos que indicam
permanência ou movimento circunscrito (sum in urbe - estou na cidade; ambulare
in agris - passear nos campos (p. 144)), tendo como tradução em.

Voltando às locuções adverbiais, o autor apresenta vários exemplos:
a priori (segundo um princípio anterior), ab aeterno (desde toda a eternidade),
ab initio (desde o princípio), ad referendum (pendente de aprovação), ex abrupto
(repentinamente, arrebatadamente), ex cathedra (em função do próprio cargo),
grosso modo (por alto, resumidamente), ibidem (no mesmo lugar), ipsis verbis (com
as mesmas palavras, sem tirar nem pôr), lato sensu (em sentido geral), per fas et per
nefas (a torto e a direito, quer queira quer não, por qualquer meio), statu quo (no
estado em que), stricto sensu (em sentido restrito) (p. 145-147).

Essas são algumas
das locuções encontradas em Almeida (2000), em que se percebe a variedade das
Disc. Scientia. Série: Artes, Letras e Comunicação, S. Maria, v. 9, n. 1, p. 155-175, 2008.162
locuções, sendo que muitas delas aparecem em textos da língua portuguesa, sem
nenhum destaque, sem aspas, o que denota seu frequente uso.
Após essa elucidação sobre as locuções adverbiais, que, na maior parte
dos casos, são as principais responsáveis pela formação dos advérbios portugueses,
é necessário, ainda, aprofundar a questão dos advérbios latinos no que se refere a
sua classificação e estrutura morfológica. Nesse campo, destaca-se Ravizza (s.d.,
p. 149). Esse autor afirma que os advérbios constituíam-se de casos latinos como,
por exemplo, ablativos da primeira e segunda declinações (dextra - à direita;
sinistra - à esquerda; una - juntamente; initio - no início; principio - no princípio);
casos locativos (heri - ontem; fori - espaço reservado para certo fim); acusativos
singulares neutros e femininos (multum - muito; nimium - excessivamente;
parum - muito pouco; perperam - falsamente; bifariam - em duas partes), e casos
acusativos singulares de temas em “i” (certatim - com insistência; gradatim -
gradualmente; confestim - imediatamente). Segundo o autor, os advérbios são
separados conforme indicam circunstâncias de lugar, tempo, modo e qualidade.
Os advérbios de lugar são aqueles que respondem às perguntas: ubi?,
quo?, unde? e qua? (onde?, para onde?, donde? e por onde?), que são: hic - aqui;
illic - ali; ibi - aí; ubique - em toda a parte; alibi - em outro lugar; huc - para cá;
istuc - para aí; illuc - para lá; eo - para ali; hinc - daqui; istinc - dali; illinc - daí;
hac - por aqui; istac - por aí e illac - por ali.

Os advérbios de tempo são: interrogativos (quando? - quando?;
quamdiu? - por quanto tempo?; quousque? - até quando?, e quotiens? - quantas
vezes?); demonstrativos (nunc - agora; tum - então; tamdiu - por tanto tempo;
diu - por muito tempo; jamdiu - desde muito tempo; totiens - tantas vezes);
relativos (quamdocumque - cada vez que; quotienscumque - todas as vezes que;
dum - durante o tempo em que; quoad - até que; donec - enquanto) e indefinidos
(aliquando - alguma vez; quondam - outrora; alias - outras vezes; aliquandiu - por
algum tempo; aliquotiens - algumas vezes).

Os numerais também são classificados
como advérbios de tempo (semel - uma vez; primum - pela primeira vez; primo
- em primeiro lugar; bis - duas vezes; iterum - pela segunda vez; secundo - em
segundo lugar). Além desses, encontram-se também outros advérbios de tempo
como: hodie - hoje; pridie - no dia antecedente; cotidie - cada dia; perendie -
depois de amanhã; pridem - desde muito tempo; modo - há pouco; illico - logo;
extemplo - imediatamente; brevi - em pouco tempo; adhuc - até aqui; deinde
depois; subinde - sucessivamente.»


Disc. Scientia. Série: Artes, Letras e Comunicação, S. Maria, v. 9, n. 1, p. 155-175, 2008. 155

ISSN 1519-0625

1 Trabalho Final de Graduação - TFG.
2 Acadêmica do Curso de Letras/Português - UNIFRA.
3 Orientador - UNIFRA.

ANÁLISE DIACRÔNICA DA CLASSE DOS ADVÉRBIOS:
DO LATIM AO PORTUGUÊS1

DIACHRONIC ANALYSIS OF THE ADVERB CLASS:
FROM LATIN TO PORTUGUESE

Carina Kilian 2 e Laurindo Dalpian 3
« Última modificação: 2024-07-27 17:09:59 por I. I. Kaspov »
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
Most interesting (incl. the comments!):

The Cult of the One True Textbook Has to Stop

Found in Antiquity: Latin

https://www.youtube.com/watch?v=8HBVaLqR0_U

Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
Lingua Latina Per Se Illustrata Cap.8 Taberna Romana | LLPSI FAMILIA ROMANA

ScorpioMartianus

https://www.youtube.com/watch?v=27ZBU8-I6vY
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
¿LENGUA más PARECIDA al LATÍN?

Linguriosa

734 mil subscritores

https://www.youtube.com/watch?v=9p0wq_64n0U
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
Decapitare...
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
Vale sempre a pena recordar os 4 elementos!   :)
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
NUMQUAM SATIATA
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
Acerca do Valhalla:

«In mythologia Nordica Valhalla (ex lingua Nordica antiqua Valhǫll 'exedra necatorum'[1]) est exedra magnifica et enormis in Asgartho sita, a deo Othino recta. Dimidia pars eorum mortuorum in proelio eligitur ab Othino ad Valhallam ire ducti ab Valcyriis, dum altera dimidia pars ad campum Freyjae Fólkvangr ("campum hospitum"). Ei mortui in Valhalla habitantes Einherjar ("pugnatores solitarii"[2]) appellantur. In Valhalla, plures fabulae heroes et reges Germanici etiam habitant interea ei se accingunt ad Othinum in Ragnarǫk ("Fine mundi") iuvare. Ante exedram arbor aurea Glasir ("Refulgens") stat, et scuta aurea pro tegulis super tectum exedrae sunt. Plures creaturae circum Valhallam habitant, ut cervus Eikþyrnir et capra Heiðrún, qui super Valhallam stantes et frondem arboris Læraðr edentes describuntur.»

https://la.wikipedia.org/wiki/Valhalla
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
Sol Invictus:

«Sol deus significat numen astri solis, qui praecipue propter speciem secundo saeculo in orientibus partibus ortam nominis Sol invictus notus est. Etiamsi Helium deum Graecum adaequare videbatur, ex Romana religione sumptus est. Verba sol invictus in nummis inveniuntur; vide infra.
In re publica Romana

Romae iam veterrimis temporibus antiquisissimus cultus solis fuisse videtur, quem Roma condita rex Titus Tatius instruxerat. Ille Sol indiges vocabatur unaque cum Luna colebatur. Cum numina eorum quasi paria videbantur eis in circo maximo aedes communis erat, ubi die 28 Augusti amborum festum celebratum est. Praeterea Soli Indigi fanum in colle Quirinali fuit, in quo ei die 8 et 9 Augusti immolabatur. Cultus eius autem numquam valuit neque fabulae deorum mentionem eius fecerunt. Labente iam re publica demum favorem plebis meruit.
Sub primis imperatoribus
Sol Invictus Mithras in caelamine, secundo saeculo.

Quod sol luce sua omnia dilucet deo solis nulla celata remanent. Helius est omniperspiciens et itaque omnisciens quare testis nefariorum habebatur. Talia cum etiam Soli attribuerentur ex primo saeculo p.C.n. imperatoribus tutamini esse putabantur. Detecta coniuratione Pisonica in imperatorem Neronem Soli deo gratiae actae sunt qui ea propter sacrificium acciperet. Deinde imperator Vespasianus deo anno 75 ingentem statuam dicavit. Regnantibus Traiano Hadrianoque in nummis depictus est. Nuncupatio Solis Invicti primo anno 158 in quadam ara attestata est. Etiam Mithrae sectatores nomine Sol Invictus Mithras primo saeculo utebantur.
Cultus in oriente et occidente

Etiam in oppido Syrico Emesa fuit cultus dei Elagabalus antiquissimus, cui populus attentissime favebat. Imperatrix Iulia Domna, uxor Septimii Severi (193–211) genitrixque successoris eius Caracalla (211–217), fuit filia cuiusdam sacerdotis Emesiani. Imperantibus Severiis ubique auctus est cultus Solis Invicti. Septimius Severus se ipsum corona radiata solis una cum falci lunari depingi iussit eodemque more Caracallam fratremque eius Getam imaginibus solis instruxit. Eo tempore sol imprimis propter aeternitatem aestimabatur, quam domui imperatoris par esse affirmabant.
Aureus Elagabalis. Inscriptio in parte obversa: IMP C M AVR ANTONINVS P F AVG; inscriptio in parte reversa: SANCT DEO SOLI ELAGABAL.

Nepos fratris Iuliae Domnae fuit imperator Elagabalus (218–222), qui illum cultum Romano imperio introduxit. Per nonnullos annos itaque commiscebatur cum numine Solis Invicti (exempli gratia Invictus Sol Elagabalus). Magno lapidi quem deus ex caelis submisisse dicitur Romae magna aedes erecta est, dictum Elagaballium. Multi autem Romani illam novitatem Syriacam aegre tulerunt et Elagabalo necato lapis Emesam reportatus est.

Cum nonnulli censuerunt Solem Invictum aliter ac Sol Indiges esse numen ex orientibus imperii partibus introductum communemque originem cum Elagabalo habere. Recentiore quidem tempore pro certo habetur Solem Invictum re vera esse veterem Solem indigenem cum Elagabalis ritus a plurimis Romanis alienus atque obscurus aestimaretur. Diversae origines etiam cernantur quod cultus Elagabalis numquam cum cultu imperatoris congressus est. Iam Caracalla in inscriptione Sol Invictus Imperator nuncupatur. Elagabalis cultus in Syria tamen numquam abolitus est cum exempli gratia etiam usurpator Uranius Antoninus ea regione ortus anno 254 sacrum lapidem in nummis depingi curavit.

Imperator Gordianus III (238–244) praecipue dominatum suum cum soli invicto iunxit cum exempli gratia in quodam clippeo e manibus solis orbem accepisse monstretur. Nota bene in clippeo eadem magnitudine depictus est ac deus ipse. Gordiani autem principatus etiam cum ortu solis comparatus est, qui post atram noctem mundi lucem imaginaretur.

Regnante Gallieno (253/260–268) nomen invictus primo nummis incussum est. Vincens natura solis magis magisque aestimabatur.
In cultu imperiali
Nummus imperatoris Probi (276–282) cum imagine Solis Invicti ducens quadrigas

Imperator Aurelianus anno 272 apud Emesa copias usurpatricis Zenobiae devicit et exinde ibi templum Solis/Elagabalis petivit ut victoria parta deo gratias ageret. Quo ex tempore deum tutorem suum aestimavit inque nummis titulo conservator Augusti appellavit. Biennio post deum immo dominum imperii Romani nominavit cultumque eius instituens aedem in campo Agrippae, id est pars campi Martii, consacravit. Sacerdotes eius ex illustrissimis familiis Romanis proveniebant, qui quinto quoque anno certamina in honore illius dei edari consuevissent. Ita Aurelius indigenis dei cultum amplificavit corrobavitque potius quam alienum Elagabalis ritum. Quod novus cultus ubique a plebe gratus acceptus est desiderium novae religionis monstrat. Exempli gratia dies festivus 25 Decembris celebratus adeo in consuetudinem venit ut denique etiam Christiani coacti sunt illum diem proprio festo occupare.

Multi itaque Solem potentissimum deum habebant. At etiam cultus Mithrae eo tempore in imperio vigebat imprimisque a militibus adoratus est. Tamen illa secta numquam culto imperiali adiuncta est.
Constantinus Magnus (306–337) more Solis invicti depictus. Anno 309–310 Lugduni confectum. Inscriptiones: IMP CONSTANTINVS P F AVG et SOLI INVICTO COMITI.

Etiam ab imperatoribus sequentibus cultus varia quidem dedicatione inconstantique fervore promulgatus est. Exempli gratia, Solem imperator Probus (276–282) praecipue comitem putavisse videtur cum alteri eius nummi inscriptionem solis comitis alteri autem solis orientis habeant, quo verbo adventus beatiorum temporum civibus nuntiatum est. Etiamsi Diocletianus et coimperator eius Maximianus imprimis cultui Iovis atque Herculis favebant etiamnunc nummi Solem invictum monstrantes cudebantur. Regnantibus autem imperatoribus Licinius Constantinoque Magno iterum primum locum omnium religionum adeptus est. Praeterea imperatores etiam appellationem Sol Invictus Mithras probavisse videntur.

Tertio saeculo Cornelius Labeo deum solis nonnullis priscis deis ut Zeus et Hades necnon Iano adaequavit.
Dies natalis

Translaticius dies natalis Invicti ex tertio saeculo 25 Decembris habebatur, quem diem Iulius Caesar in calendario reinstituendo brevissimum (bruma) designavit. Quod annus calendarii Iuliani paulo diutius expletur quam annus astronomicus solistitium volventibus saeculis atque antiquitate posteriori usque ad 21 Decembris dilatum est. Tamen in die festi constituendo illa dilatio neglecta est Aurelianusque diem translaticium solistitii selexit. Veterrimo testimonio huiusmodi diei festivi est calendarium Aegyptium quo illo die inscriptum est "Dies natalis solis, auctus lucis." Alio loco in eodem calendario propter dilationem 22 Decembris solistitium denotatum est.
Finis cultus

Imperator Constantinus Magnus cum hostem suum Maximinianum anno 310 devicerat Solem Invictum ferventer adorabat quem Apolloni adaequavisse videtur, cum antea eodem fervore Herculem coluerat. Eo quidem ex tempore se ipsum quasi imaginem temporalem dei in orbe imaginavit qui se die nocteque tueretur. Etiam in nummis gratiam suam huic cultui monstravit. Superato autem Maxentio anno 312 Constantinus dum etiamnum effigiem solis nummis assignavit translaticia ornamenta cum quibusdam incertis commutavit. Exempli gratia, in inscriptione arci Constanini cuidam divinitati gratias victoriae rettulit, quo nomine non solum Sol Invictus sed etiam summus deus Neoplatonicus necnon deus Christianorum designari potest. Victo denique Licinio anno 324 partoque imperio aboluta est confectio nummorum Solem monstrantium.

Cum autem religionis Christianae praecepta non facile cum Solis cultu congrederentur antiquitate posteriore suppressa est illius religio praeter minora relicta morum veterum. Neque Iulianus (361–363) pristinas religiones restituere potuit. Tamen sacerdotes Solis invicti usque ad finem quarti saeculi inveniuntur. Denique Theodosius I anno 392 omnes cultus vetavit at nihilominus ubique in imperio supererant, qui cultui abolito adhaerebant. In eos inter alios Augustinus invectus est. Dimidio ferme quinto saeculo etiam Leo Magnus reprehendit consuetudinem populi diem 25 Decembris propter ortum novi solis celebrare. Praeterea questus est quod multi Christiani accenso ad ecclesiam Petri facto caput inclinantes solem salutarent.

In oppido quidem Syriaco Baalbek vel Heliopolis cultus Solis tantum templo anno 554 vel 555 fulmine combusto oppressum est quod Christianis signum dei visum est. Tamen etiam postea cultus Solis usque ad saeculum sextum provixit, immo fautores Solis invicti Mithrae Christianitati renitentes denique a Tiberio II vi sedari necesse fuit.
Bibliographia

    Brent, Allen. 1999. The Imperial Cult and the Development of Church Order: Concepts and Images of Authority in Paganism and Early Christianity before the Age of Cyprian. Lugduni Batavorum: Brill.
    Halsberghe, Gaston H. 1972. The Cult of Sol Invictus. Lugduni Batavorum: Brill.»


https://la.wikipedia.org/wiki/Sol_invictus
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

Reg

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 14163
    • Ver Perfil
os incas tambem tinham imperador sol!
Democracia Socialista Democrata. igualdade de quem berra mais O que é meu é meu o que é teu é nosso

O problema dos comunistas, de tão supostamente empenhados que estão em ajudar as pessoas, é que deixam de acreditar que elas realmente existem.

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
os incas tambem tinham imperador sol!

Pois, é um astro muito potente!   :D
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

Reg

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 14163
    • Ver Perfil
ate imperador chines era sol !



ocidente so modou  quando passou venerar 1 so deus

e humanos eram so profetas....ou trindade.... pai mae filho  espirito santo!



e esqueceu o imperador sol!






« Última modificação: 2024-08-09 22:33:37 por Reg »
Democracia Socialista Democrata. igualdade de quem berra mais O que é meu é meu o que é teu é nosso

O problema dos comunistas, de tão supostamente empenhados que estão em ajudar as pessoas, é que deixam de acreditar que elas realmente existem.

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
Boa ilustração e bem pensado!
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
Colors in Latin · Lingua Latina Comprehensibilis · Basic Colors

ScorpioMartianus

133 mil subscritores

https://www.youtube.com/watch?v=pp2QtmIXuGo
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
Ancient Rome Expert Answers Roman Empire Questions From Twitter | Tech Support | WIRED

WIRED

11,4 M de subscr.

https://www.youtube.com/watch?v=DF-93e26uys
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
Eō in urbem = vou para a cidade (acc.)

Sīc ītur in urbem = assim se vai à cidade (acc.)

Sīc ītur in altum = assim se vai para o alto (ou para o céu) (acc.)

Sum in urbe = estou na cidade (abl.)

- a prep. in pode reger o acc. ou o abl.


Sīc ītur ad astra = assim se vai para as estrelas (acc.)

Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
Linguā latina in aeternum floreat!   :)
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
«Latin vs Italian - How Much do They Actually Differ?

Metatron

904 mil subscritores

1 410 889 visualizações  20/12/2016

In this video we will study some of the differences between Italian and Latin and I'll try to give you a new perspective on the matter in question.

Also at the end of the video you will have me reading two passages about the Roman Republic, one in Classical Latin and the other one in Italian, for sound comparison.

Please let me know which one you like best.

Thank you for watching

If you like my work please consider supporting me on Patreon I would really appreciate it :)

  / themetatron 

more info


According to Roman mythology, Latin was established by a tribal people called the Latini before the Trojan War.[citation needed] A number of historical phases of the language have been recognised, each distinguished by subtle differences in vocabulary, usage, spelling, morphology and syntax. There are no hard and fast rules of classification; different scholars emphasise different features. As a result, the list has variants, as well as alternative names. In addition to the historical phases, Ecclesiastical Latin refers to the styles used by the writers of the Roman Catholic Church as well as by Protestant scholars from Late Antiquity onward.

After the Western Roman Empire fell in 476, and Germanic kingdoms took its place, the Germanic people adopted Latin as a language more suitable for legal and other formal uses.»


https://www.youtube.com/watch?v=8SeRkjYPmiQ
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

I. I. Kaspov

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 7537
    • Ver Perfil
Easy Latin Lesson #1 | Learn Latin Fast with Easy Lessons | Latin Lessons for Beginners | Latin 101

EASY LATIN

42,4 mil s.

https://www.youtube.com/watch?v=aWUlrL6E_QU&t=37s
Gloria in excelsis Deo; Qui docet, discit; Jai guru dev; There's more than meets the eye; I don't know where but she sends me there; Let's make Rome great again!
Oui, nous savons que la fin s'approche...

Reg

  • Ordem dos Especialistas
  • Hero Member
  • *****
  • Mensagens: 14163
    • Ver Perfil
 como Brasileira tenho orgulho de Portugal, amo meu país, mas os  portugueses foram cruciais para toda a colonização do mundo.
Uma admiração incontestável aos nossos irmãos portugueses.



homem branco aprendeu

que quem acabou colonizado  sao machos navegadores!

israel tem ter uma femea para nascer!



navegadores  foram navegar em barcos cheios de machos!


um judeu e filho de mae judia
« Última modificação: 2024-08-22 18:33:45 por Reg »
Democracia Socialista Democrata. igualdade de quem berra mais O que é meu é meu o que é teu é nosso

O problema dos comunistas, de tão supostamente empenhados que estão em ajudar as pessoas, é que deixam de acreditar que elas realmente existem.